AKDENİZ’İN KIZI

Gidiyorsun benden gün geçtikçe habersiz
Şarap şişesine döküyorum kan kırmızı gözyaşlarımı
Bırakıyorum sana, sende yer alan tüm acılarımı
Kırıklarım da var elbette her zerreme batıyor

Gidiyorsun gözlerin yok artık, yoksun bıraktın mısralarımı
Ne tütün, ne alkol ne de ellerin sarmıyor yaralarımı…

Seninle iken hikâyemize şiirler yazardım
Şimdilerde kırık mektuplardan topluyorum bizi
Her bir parçamız ayrı şehirde, sürülmez izi…
Ben o şehirde sensiz ve gözlerinsiz bir durakta
Şehre düşen yaprakları topluyorum bu sonbaharda…

Gidiyorsun gülüşünü de alıp benden bilinmez diyarlara
Giden gemiler dönmedi kıyısız limanlara
Dil suskun, kalp çığlık çığlığa gecelerde karanlıklar,
Oturduğumuz balkonda öksüz kaldı o dizilmiş yıldızlar

Bir şiirin daha sonuna geliyorum bugün sensiz,
Uzun cümlelerime özneydin, artık cümlelerim yüklemsiz
Kalsan sen solumda gökyüzünden indirsem ay ve yıldızı
Gidiyorsun gözlerini de alıp benden Akdeniz’in güzel kızı…